ادامه توضیحات در پایین ↓
چای سبز از بخارپز کردن و سرخ کردن برگ های گیاه کاملیا سیننسیس (Camellia sinensis) و سپس خشک کردن آن ها تهیه می شود. از برگهای خشک و جوانههای برگ گیاه کاملیا سیننسیس (Camellia sinensis) برای تهیه چایهای مختلف از جمله چای سیاه و چای اولانگ استفاده میشود.
بیشترین تولید کننده چای سبز کشور چین و پس از آن ژاپن است و مردم این کشور این دمنوش را به عنوان یک داروی گیاهی می شناسند. در سال های اخیر رشد مصرف چای سبز را بخاطر خواص درمانی و دارویی که دارد در کشور ما افزایش یافته است.
چای سبز طبعی سرد و خشک دارد و به علت اینکه این چای تخمیر نمی شود، می تواند مولکول های مهمی به نام پلی فنول ها را حفظ کند، که به نظر می رسد مسئول بسیاری از مزایای این چای هستند.
چای سبز به عنوان یکی از سالم ترین نوشیدنی ها شناخته می شود و خواص درمانی فراوانی دارد ولی باید طریقه درست مصرف کردن آن را بدانیم تا از نوشیدنی خود لذت و از خواص درمانی آن نیز نهایت استفاده را ببریم.
در مصرف چای سبز نباید زیاده روی کرد چرا که اگر در روز از این نوشیدنی زیاد مصرف کنید باعث مشکلات گوارشی و خواب می شود. نوشیدن دو تا سه بار چای سبز در روز مشکلی ایجاد نمی کند.
از نوشیدن چای سبز با معده خالی جلوگیری کنید و یا بلافاصله بعد از صرف غذا از نوشیدن چای سبز خودداری کنید زیرا باعث می شود مواد مغذی درون غذا به درستی جذب بدن نشود و بهتر است بین وعده های غذایی از نوشیدن چای سبز استفاده کنید.
برگ های چای سبز را به مدت طولانی در آب جوش و داغ زیرا اینکار باعث نمی شود عصاره مغزی چای بیشتر در دمنوش حل شود بلکه باعث تلختر شدن دمنوش هم می شود.
نوشیدن ۸ فنجان چای سبز در روز برای اکثر افراد بدون ضرر است و خطری ندارد ولی مقادیر بیشتر باعث بروز عوارض می شود. این عوارض می تواند از خفیف تا جدی باشد و شامل سردرد و ضربان قلب نامنظم شود. همچنین ممکن است با مصرف زیاد چای سبز مقدار کافئین زیادی جذب بدن شود که باعث بی خوابی، افزایش احساس اضطراب و ناراحتی معده شود.
عصاره چای سبز همچنین حاوی یک ماده شیمیایی است که در صورت استفاده در دوزهای بالا با آسیب کبدی مرتبط است.